De tot nu onbekende vijfmansformatie Fleet Foxes uit Seattle heeft zich dit jaar ontpopt tot een kleine muzikale sensatie. Hun muziek en uiterlijk roepen bij velen spontaan herinneringen op aan het Woodstock-tijdperk. Maar hun eerste volledige album Fleet Foxes heeft gewoon een viersterren-waardering gekregen van het muziekblad Rolling Stone. Zelf noemen ze hun muziek ,,barokke, harmonische popjams''.

NRC-popmedewerker Hester Carvalho schreef over het album: ,,Voorzanger Robin Pecknold (22) en zijn bandleden hebben een hoge, ijle manier van zingen, waardoor hun stem van verre lijkt te komen aanwaaien. Het is die prachtige harmoniezang waarmee Fleet Foxes zich onderscheidt van de vele Amerikaanse bands die tegenwoordig de akoestische, traditionele stijl van spelen weer omhelzen. In een nummer als White Winter Hymnal is de traditionele ‘hymne’-achtergrond duidelijk te horen; de andere liedjes, als He Doesn’t Know Why en Your Protector, zijn warmbloedige popsongs waarin een zonnige sfeer als van de Beach Boys tot een gruizig klankbeeld wordt verwerkt.''

Bekijk de single White Winter Hymnal:

Volgens Carvalho klinken ,,hun traag voortschrijdende melodieën droevig, maar in het ingehouden spel schuilt ook een jubeltoon. Die tegenstelling kan ontstaan doordat de vijf muzikanten hun glinsterende virtuositeit op een bescheiden manier doseren. Fleet Foxes peurde haar stijl uit de Amerikaanse traditie. Als landbouwers die na het werk op een waranda samenkomen en, het ritme tikkend met hun voeten, gitaar, tamboerijn en mondharmonica spelen. Een voor een vallen de stemmen in, totdat een grof weefsel van eenzame mannenstemmen ontstaat.''

Fleet Foxes live in Late Show with David Letterman: