De meesten kennen de Engelse zanger/sampelaar Jamie Lidell als de man van de rare geluiden en elektronisch vervormde zang. Tot hij het ineens over een andere boeg gooide en zijn liefde voor soul voorrang kreeg. In 2005 verscheen Multiply, een bijzonder zwart klinkend popalbum waarmee Lidell aanhaakte bij soullegendes als Otis Redding, Marvin Gaye en funkpopsterren als Prince.

„Mensen twijfelen soms aan mijn echtheid”, vertelde Lidell dit voorjaar aan NRC-jazzrecensent Amanda Kuyper: „Ik blijf de blanke die aan de haal gaat met zwarte muziek. Dan antwoord ik: is het wel oké wanneer een zwart mens opera zingt? Dat is toch een even bespottelijke vraag? Ik vind het bijna racistisch als men zich afvraagt of ik wel in Motownstijl mag zingen. Ik ben dol op funk en oude r&b.''

In geen land werd hij er zo populair mee als in Nederland, dankzij de vele airplay op 3FM. De single Multiply werd een grote hit:

De overgang van de elektronische avant-garde van zijn solodebuut Muddlin’ Gear, vol ontoegankelijke hak-op-de-tak-techno naar de hoekige zwarte pop van Multiply is haast vanzelfsprekend gegaan, vertelde Lidell in 2006 in een interview met NRC-poprecensent Jacob Haagsma: „Je moet niet vergeten dat ik, voor ik in de elektronica verzeild raakte, al in bandjes met liedjes in de weer was. Ergens ben ik weer terug bij dat uitgangspunt, maar het is de omweg die ’t de moeite waard maakt.”

Op het nieuwe album JIM ,,domineert de Motown-sound met organisch klinkende gospel-r&b, soul en funk'', schreef NRC-recensent Amanda Kuyper. Zij noemt het ,,een opvallend optimistisch album''. De hit is Another Day: